هميشه زندگي من توي نوشته ها بوده. انگار كه همه چي رو بايد مي نوشتم تا بدونم كه اتفاق افتاده. اما هيچ وقت هم نفهميدم كه كدوميك از قصه هام واقعي بوده و كدوم نه. اما اين روزها يك چيزي هست كه نمي خوام بنويسمش. نه اينكه هيچوقت ننويسم. شايد بعدا. شايد چند سال ديگه.